So… τα σχολεία έκλεισαν εντελώς and I’m ως εδώ

Πρώτη εβδομάδα επιστροφής στη δουλειά και φαίνεται άλλαξαν πολλά… Τα καλά νέα είναι ότι πράγματι είναι πιο ξεκούραστο να δουλεύεις, από το να είσαι με ένα μωρό στο σπίτι όλη την ημέρα. Δεν το πίστευα όταν μου το έλεγαν οι άλλες! Το πρόβλημα είναι ότι κάποιος άλλος κουράζεται για χάρη σου μεγαλώνοντας το παιδί σου και αν δεν είναι επαγγελματίας, όπως η καλή δασκάλα της Στεφανίας, ο ένας δεν είναι αρκετός. Η δασκάλα έχει μάθει να διαχειρίζεται 6-8 παιδιά κάτω των 18 μηνών, ταυτόχρονα. Πως το κάνει, ούτε θέλω να μάθω. Οι υπόλοιποι, δυο και τρεις μαζί να μοιραστούν την ευθύνη που τους αφήνεις, με το ζόρι τα καταφέρνουν.

Υποθετικά, τώρα με την καραντίνα δεν πρέπει να ερχόμαστε σε επαφή με τις γιαγιάδες. Ούτε φυσικά να βάλεις σπίτι σου μια ξένη γυναίκα. Οπότε, ποια είναι η λύση; Κανείς δεν ξέρει να απαντήσει σε αυτό. Ήταν πολύ δύσκολη εβδομάδα; Ναι. Θα τα καταφέρουμε; Ναι. Ξέρουμε τον τρόπο; Όχι. Αυτό είναι το μόνιμο mood όταν είσαι γονιός.

Το άλλο καλό νέο είναι ότι στην πλειοψηφία τους οι συνάδελφοί μου με υποδέχτηκαν πολύ θερμά και μέσα στον πυρετό της καραντίνας, αυτές οι κοινωνικές επαφές είναι κάπως αναζωογονητικές. Που φτάσαμε θα μου πεις! Κάποιοι λίγοι, ξίνισαν τα μούτρα τους, αλλά ποιος κάθεται να ασχοληθεί τώρα, βαριέμαι. Που λέτε, η εργασία με μάσκα είναι ανυπόφορη στην αρχή, αλλά λίγο λίγο το συνηθίζεις. Άλλωστε, κακά τα ψέματα, όλοι κατά βάθος φοράμε μάσκα στη δουλειά, χρόνια τώρα… Τη μάσκα ότι είσαι πάντα καλά, ότι έχεις πάντα όρεξη να ακούσεις τα κρύα αστεία του διευθυντή σου, ότι δεν πεθαίνεις της νύστας, ή ότι δήθεν σε νοιάζει για τα δέκα παιδιά της διπλανής σου, ή ότι ο πελάτης έχει πάντα δίκιο ή ότι η τριτάντζα συνάδελφός σου θα σου κάνει κάποιο σχόλιο για ρούχα σου, ή ότι κάποιος άσχετος θα νομίζει ότι ξέρει να κάνει τη δουλειά σου καλύτερα από εσένα… Μα η αλήθεια είναι, πως όταν πια αποκτήσεις παιδί, δεν προσπαθείς καν να προσποιηθείς ότι δεν σε νοιάζει, γιατί όντως δεν σε νοιάζει.

Ένα άλλο ενδιαφέρον που έχει η επιστροφή στη δουλειά, είναι που τόσο καιρό διάβαζα απόψεις του κόσμου για τον κορωνοιό από το διαδίκτυο. Οι καταστροφολόγοι, οι παράλογα αισιόδοξοι, οι από όλες τις πλευρές ηλίθιοι, οι αρνητές, οι συνομωσιολόγοι, οι επιστήμονες, οι κατά φαντασίαν επιστήμονες και ένα σωρό άλλες κατηγορίες σχολιαστών. Όπως και να το κάνεις έχει άλλη αίγλη να τα ακούς live! Γιατί σε ένα επαγγελματικό περιβάλλον με τόσα πολλά άτομα, θα βρεις τα πάντα και δεν το λέω ειρωνικά, έχει μεγάλο ενδιαφέρον να συζητάς πρόσωπο με πρόσωπο (ή μάλλον μάσκα με μάσκα), παρά να κοπανάς το πληκτρολόγιο ή να διαβάζεις κάτω από την κουβέρτα στη μούγγα.

Τέλος, για εμάς που δεν έχουμε την πολυτέλεια να δουλέψουμε από το σπίτι, αν εξαιρέσουμε ότι τη μισή μέρα κρατάμε την αναπνοή μας για να μην κολλήσουμε τον ιό, είναι μια ευκαιρία να ντυθούμε, να βαφτούμε, να σουλουπωθούμε… Προσωπικά, έχω μια παλέτα με παρδαλές σκιές που μόνο τις απόκριες πίστευα ότι μπορώ να χρησιμοποιήσω… Αλλά τώρα που φαίνονται μόνο τα μάτια, λέω δε βαριέσαι, θα τις βάλω.

Εντωμεταξύ, άσχετο, αλλά έχετε κάνει ποτέ το τεστ; Γιατί μου είπαν ότι νιώθεις να σου τρυπάει τον εγκέφαλο και νομίζω τελικά φοβάμαι περισσότερο να κάνω το τεστ παρά να κολλήσω.