Saturday fever & Mama knows nothing

Έφτασε η ημέρα να αποκαλύψω σε εσάς αλλά και στον εαυτό μου ένα μεγάλο μυστικό. Η μαμά σας, που νομίζατε ότι τα ξέρει όλα, όοοολα αυτά τα χρόνια, σας ξεγέλαγε. Δεν ήξερε την τύφλα της!

Όταν ήμουν μικρή ήμουν απολύτως βέβαιη και ήσυχη ότι η μαμά ήξερε πάντα τι να κάνει σε οποιαδήποτε περίσταση. Ήξερε τι είναι σωστό και τι όχι, τι πρέπει να πει, πότε πρέπει να το πει, τι έπρεπε να κάνει και τι όχι, ήταν πάντα ψύχραιμη, και κυρίως δεν είχε ανάγκη κανέναν. Αλλά ας επικεντρωθούμε στην αρρώστια: Ήξερε πάντα τι πρέπει να κάνει και δεν ανησυχούσε.

Όλα αυτά τα ήξερε, μέχρι που αρρώστησε το δικό μου παιδί, ανέβασε πυρετό και ρώτησα τη μαμά μου απελπισμένη ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ; Και η μαμά μου απάντησε, "δεν ξέρω"... Και τότε σαν να έφυγε ένα σύννεφο από μπροστά μου και να την είδα με άλλα μάτια: Ω ΘΕΟΙ ΓΕΝΟΙΣΘΕ ΑΠΟΤΡΟΠΟΙ ΚΑΚΩΝ! , η μαμά μου είναι σαν εμένα. Εγώ είμαι σαν εκείνη! Και οι δύο μας, δεν ξέρουμε τίποτα απολύτως!!!

Μα, νόμιζα πως ήξερες... Μα μαμά, δεν φάνηκε ποτέ να ανησυχείς, ή να αμφισβητείς τις αποφάσεις σου ή να μασάς τα λόγια σου... Μα ήμουν σίγουρη ότι ήξερες τι κάνεις... Ποτέ δεν είχα ανησυχήσει ότι μπορεί να μου συμβεί οτιδήποτε, αφού είχα εσένα. Δεν μου είχε περάσει καν από το μυαλό ότι μπορεί να αμφιβάλλεις, να ανησυχείς, να φοβάσαι...

"Έκπληξη!", είπε εκείνη... (κάνοντας και λίγο show off)

Φυσικά και δεν θα επιτρέψεις να πάθει κάτι το παιδί σου - όσο αυτό περνά από το χέρι σου. Προφανώς και θα πρέπει να Keep your shit together για να ανταπεξέλθεις και το παιδί σου θα νιώθει σιγουριά μέσα στην αγκαλιά σου - μην έχοντας ιδέα πόσο βασανίζεσαι μέσα σου για να δείχνεις οκέι έξω σου. Είναι ένα ψέμα που οφείλεις να υποστηρίξεις όταν γίνεσαι μαμά. Κι εγώ έτσι της λέω της κόρης μου, ότι όλα θα πάνε καλά, ότι η μαμά θα σε κάνει καλά... Αλλά μέσα μου είμαι ένα πανικόβλητο κοριτσάκι 10 ετών που ελπίζω ότι η μαμά μου θα με βοηθήσει να είμαι μητέρα, κι αυτό, τελικά αντιλαμβάνομαι ότι δεν θα συμβεί - όχι επειδή δεν θέλει, αλλά επειδή ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ!- και εκεί με πιάνει ακόμη μεγαλύτερος πανικός. Δεν έχει σημασία αν θα σου πει ο παιδίατρος αυτά που λέει ένας οποιοσδήποτε παιδίατρος με στοιχειώδες επιστημονικό υπόβαθρο - ΤΙ ΞΕΡΕΙ ΜΩΡΕ ΚΑΙ Ο ΠΑΙΔΙΑΤΡΟΣ, ΜΟΝΟ Η ΜΑΜΑ ΞΕΡΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΑ ΚΟΛΠΑ!

Η λογική λέει ότι μόνο ο παιδίατρος και οι εξετάσεις μπορούν να σου πουν τι πρέπει να κάνεις. Αλλά αν ακολουθούσαμε τη λογική, δεν θα ψάχναμε απαντήσεις στο Google, σε forums του 2009 (ναι, ξέπεσα εκεί, το παραδέχομαι και ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ) - και όοοολα αυτά, επειδή θέλουμε να υποκαταστήσουμε την έμφυτη σοφία της μαμάς μας, που τελικά δεν υπήρξε ποτέ! Γιατί; Γιατί μεγαλώσαμε με το "η μανούλα ξέρει.. όλες οι μανούλες ξέρουν...". Well... not.

Και πάλι καλά λέω μέσα μου, που έχει τη δύναμη να μου παραδεχτεί ότι τελικά δεν ήξερε τίποτα, παρά σαν κάτι άλλες που για να μην αποκαλυφθούν ποτέ, ως γιαγιάδες συνεχίζουν να λένε ό,τι τους κατέβει για να σε συμβουλέψουν ντέ με ντέ.

Κι εδώ έρχεται το δεύτερο χαστούκι της μοίρας: ακόμη κι αν δεν ήξερε και δεν ξέρει, μπορεί να τη ρωτήσω κάτι που σίγουρα θα το έχει περάσει και θέλω απλά να μου το αφηγηθεί και μετά τα συμπεράσματα δικά μου. Και αυτή τη φορά δεν είναι που δεν ξέρει. Είναι που δεν θυμάται!!!

Υ.Γ. Ευγνώμων ωστόσο που μπορώ να τη ρωτάω και ας ξέρω πλέον ότι δεν ξέρει... Η σκέψη μου είναι στις φίλες μου που έχουν χάσει τις μανούλες τους πριν να γίνουν οι ίδιες μητέρες. Εμείς που τις έχουμε ας απολαύσουμε αυτή την αποκάλυψη λοιπόν κι ας τους γκρινιάζουμε λιγότερο... (προφανώς και νευρίασα όταν κατάλαβα ότι δεν ξέρει, αλλά τη συγχωρώ χαχαχα)