Life update: Κεφάλαιο Οικιακά

Γειά σας, γειά σας! Χρωστούσα ένα life update, που συνήθως το κάνω όταν έχουμε λοκντάουν, αλλά όχι, αυτή τη φορά δεν έχουμε αυτό, έχουμε πόλεμο στην Ουκρανία. Δηλαδή, πολύ χειρότερα από Πανδημία.

Η ζωή στο σπίτι με μωρό είναι κάτι νέο για εμένα, γιατί στο πρώτο μωρό είχαμε λοκντάουν και δεν είχα άλλο παιδί, τώρα η συνθήκη είναι διαφορετική, όλοι φέρονται σαν να είναι φυσιολογική η ζωή εκεί έξω, λέμε τώρα. Και παίζω αυτό τον ρόλο της "μαμάς στο σπίτι" για το οποίο ήθελα να μιλήσω.

Γενικά απόλαυσα για λίγο αυτή τη ζωή, καθότι ξέρω ότι δεν είναι η δική μου. Ως μητέρα δίχρονου, τέτοια ώρα θα ήμουν στη δουλειά μου και θα σιχτίριζα κάποιον στο τηλέφωνο. Κι αυτό θα ήταν κάτι τελείως φυσιολογικό για εμένα. Συμπερασματικά: Τα οικιακά δεν μου ταιριάζουν καθόλου, προτιμώ να μαγειρεύω βράδυ παρέα με ένα ποτήρι κρασί και όχι πρωί ακούγοντας από το βάθος "Μενεγάκη".

Η μέρα ξεκινά με προσευχές στους 12 θεούς του Ολύμπου να έχει καλό καιρό και να μπορέσεις να πας στις κούνιες, σε ένα πρόγραμμα που δεν έχει καμία σχέση με εμένα, αλλά τι να κάνεις, για να έχει το παιδί σου παρέα και να πεις κι εσύ καμιά κουβέντα. Για εμένα που είχα και μωρό και έπρεπε να ετοιμάσω και τις δύο για να πάμε στην ώρα που συνήθως πηγαίνουν οι άλλες, ήταν extra κοπιαστικό. Άλλα ωράρια, άλλες συνήθειες. Όχι ότι δίνεις ραντεβού βέβαια, πολλές φορές ξεκινήσαμε με όρεξη και δεν συναντήσαμε το προσδοκώμενο. Ghosting φίλες και φίλοι. Επίσης να σημειώσω, να το ξέρετε κι εσείς, ότι υπάρχουν κλίκες μαμάδων και στις κούνιες και δεν είναι εύκολο να ενταχθείς. Με κάποιες μαμάδες θα ταιριάξεις περισσότερο, με άλλες καθόλου, όπως είναι λογικό σε όλες τις ανθρώπινες σχέσεις, αλλά για εμένα δεν πήγε πολύ καλά αυτό.

Οι "πρωινές" κούνιες έχουν και κάτι ακόμη προβληματικό: Δεν συναντάς άλλες εργαζόμενες μαμάδες (γιατί είναι στη δουλειά τους!). Μου έκανε τεράστια έκπληξη πόσες γυναίκες στην ηλικία μου και μικρότερες, με παιδιά 2-3 ετών, δεν δουλεύουν. Εννοώ, δεν δουλεύουν γενικά, όχι τώρα. Αυτή είναι η φυσιολογική τους καθημερινότητα. Ζηλεύω; Και ναι και όχι. Θα μπορούσα να ακολουθήσω τα οικιακά τελικά; Νομίζω όχι και δεν το υποτιμώ, δεν είναι εύκολο όσο το παιδί δεν πάει σχολείο να είσαι όλη μέρα τσίτα, να σκέφτεσαι δημιουργικά, να εξαρτάσαι από τον καιρό αν θα δει άλλα παιδάκια να παίξει.

Εκτός από τις μαμάδες αυτές, συναντάς πολλές αξιέπαινες γιαγιάδες που κρατάνε τα εγγόνια τους, ένα τεράστιο χειροκρότημα για αυτές τις ηρωίδες, να μην το έχετε ποτέ δεδομένο ότι η γιαγιά αντέχει να το κάνει αυτό ούτε ξέρω για πόσα χρόνια. Οι γιαγιάδες είναι οι αγαπημένες μου, θέλω να τις αγκαλιάσω όλες και πάντα τους πιάνω κουβέντα. Οι περισσότερες δούλευαν όταν οι ίδιες είχαν μικρά παιδιά, κάποιες δουλεύουν ακόμα! Τέλος, συναντάς και τις νταντάδες, που πόσα να πεις πια. Ας πούμε περιεκτικά, ότι ελπίζω σε ένα φωτεινότερο μέλλον όσον αφορά τη δικτύωση σε επίπεδο μαμάδων και το αφήνω εκεί.

Η επιστροφή στο σχολείο ήταν πανηγυρική, καθότι η πρώτη μέρα ήταν ένα αποκριάτικο πάρτι! Δεύτερη μέρα και ο ενθουσιασμός συνεχίζεται, είμαστε όλοι ενθουσιασμένοι. Η Στεφανία γύρισε με μαρτάκι στο χέρι, με αποκριάτικη χειροποίητη μάσκα, με αετό από πυλο, με κέρασμα από τη φίλη συμμαθήτρια που γιόρταζε. Λατρεύω τα small talks με τις άλλες εργαζόμενες μαμάδες και μπαμπάδες όταν αφήνουμε τα παιδιά ή στο σχόλασμα, έχουμε άλλη οικειότητα. Είχα περισσότερο χρόνο να ασχοληθώ με το μωρό σε αποκλειστικότητα, μπόρεσα λίγο να ξεκουραστώ, και να λουστώ (θαύμα! θαύμα!).

Τρίτη μέρα και η πρώτη μύξα κάνει την εμφάνισή της. Ναι, είναι αλήθεια ότι αρρωσταίνουν πολύ συχνά τα μικρά παιδιά που πάνε σχολείο, αλλά δεν πτοούμαστε. Είχα ευτυχώς την ευκαιρία να την κρατήσω σπίτι μια εβδομάδα και κατόπιν να ξαναπάει. Όταν δουλεύεις, αυτό είναι πολύ πολύ δύσκολο γιατί πρέπει να βρεις μπακάπ να σου κρατήσει το παιδί, γιατί πόσες άδειες θα πάρεις; Με αγχώνει και με συγχύζει πολύ αυτό, αλλά και πάλι, δεν αλλάζω το σχολείο με τίποτα (σας τα έχω ξαναπεί αυτά άλλωστε).

Καθόμαστε στο σπίτι με το μωρό κι έχω τέσσερις ώρες να κάνω τα δικά μου και κάπου εκεί, στέλνω και μια σέλφι στις εργαζόμενες κολλητές μου που ακόμη δεν έχουν παιδιά. Και τι να δω; Τέτοια ώρα θα ήμουν χτενισμένη, βαμμένη και ντυμένη, πως είμαι έτσι; Γιατί είμαι έτσι; Να κάτι ακόμη που δεν μου αρέσει στα οικιακά. Χρειάζεσαι ένα έξτρα πουσάρισμα να καλλωπιστείς λίγο για να μη χάσεις τον εαυτό σου. Αυτό, και το γεγονός ότι το βράδυ που γυρίζει ο άντρας σου και κάθεστε να πείτε τα νέα σας, εσύ δεν έχεις νέα!

"Μα έχεις περισσότερο χρόνο να φροντίσεις το σπίτι σου!". Ψέμα! Το σπίτι μου είναι σε χάος περισσότερο από ποτέ, γιατί ζω περισσότερο μέσα σε αυτό και ό,τι καθαρίσεις ή μαζέψεις το πρωί, μέχρι το βράδυ έχει γίνει πάλι χάος. Οπότε η βραδινή ρουτίνα φασίνας (όπως όταν δουλεύεις), είναι πιο αποτελεσματική. Ένα ακόμη φάουλ των οικιακών: Βάζω πλυντήρια μέσα στην ημέρα, το αβαντάζ του νυχτερινού ρεύματος πάει περίπατο. Φιλικούς χαιρετισμούς στα κεντρικά της ΔΕΗ!

Με κάποιο τρόπο, ναι, είναι απαραίτητο να βρίσκομαι αυτή τη στιγμή εδώ και για όσο περισσότερο μπορώ ώστε να μεγαλώσει το μωρό, ναι έχει καλές στιγμές, πολύ καλές στιγμές, σίγουρα ενισχύει και το δέσιμο με το μεγάλο παιδί και με τα δύο παιδιά μεταξύ τους. Αλλά η αξία που του δίνω βασίζεται περισσότερο στο ότι θα κρατήσει "λίγο" και κάποια στιγμή θα επιστρέψω στην καθημερινότητά μου, όπως την έχω μάθει. Μου αρέσει η καθημερινότητά μου, νιώθω άνετα σε αυτή γιατί έτσι έχω μάθει. Είναι κακό αυτό;

Κλείνοντας, επειδή αυτές οι μέρες δεν είναι ρόδινες για όποιον έχει ενσυναίσθηση... Μακάρι να γυρίσω σε αυτήν την καθημερινότητα και όχι να τρέχουμε σε καταφύγια. Μακάρι να τσακωνόμαστε στο γραφείο από που θα παραγγείλουμε καφέ, και να μην τρέχουμε να μαζέψουμε κονσέρβες. Μακάρι να πεθαίνω στην κούραση καθαρίζοντας και μαγειρεύοντας αφότου έχω δουλέψει, έχω πάει κούνιες και έχω παίξει, από το να δουν τα παιδιά μου πόλεμο. Μακάρι να λέω στον άντρα μου όλα όσα πήγαν στραβά στη δουλειά μου, παρά να πρέπει να πολεμήσει! Μακάρι να γυρίζουμε σπίτι μας και να μη χρειαστεί να μεταναστεύσουμε.

Αυτά από εμένα, από την ασφάλεια και τη ζεστασιά του καναπέ μου, με το λαδωμένο μου μαλλί και τα υπερβολικά άνετα ρούχα του σπιτιού. Πάω να βάλω λίγο κραγιόν τώρα, γειά σας!